Τα 25 Οριοθεσία (Landmarks) του Albert Mackey

Ο Albert Gallatin Mackey (1807–1881), Αμερικανός γιατρός και ιστοριογράφος του Τεκτονισμού, διατύπωσε το 1858 τα περίφημα 25 Οριοθεσία (Landmarks), που για πολλές γενιές θεωρήθηκαν οι θεμελιώδεις και αμετάβλητες αρχές της Ελευθεροτεκτονικής διδασκαλίας. Ο όρος προέρχεται από τα «αρχαία οριοθέσια» της Βίβλου, τα οποία χρησιμοποιούνταν για να καθορίζουν όρια και δικαιώματα· στον Τεκτονισμό όμως, η έννοια τους είναι βαθύτερη: πρόκειται για θεμελιώδεις αρχές και αξίες του του τεκτονισμού.

Στον πυρήνα τους βρίσκουμε την τριμερή διάκριση της Συμβολικής Τεκτονικής σε τρεις βαθμούς – Μαθητή, Εταίρο και Διδάσκαλο – καθώς και τους μυστικούς τρόπους αναγνώρισης των αδελφών, τα σημεία, τις λέξεις και τις χειραψίες. Σημαντική θέση κατέχει η παράδοση του Τρίτου Βαθμού, η οποία αποτελεί το πνευματικό θεμέλιο του Διδασκάλου.

Πολλά από τα Landmarks αφορούν τη διοίκηση της Αδελφότητας: η αναγκαιότητα ύπαρξης Μεγάλου Δασκάλου, τα προνόμια και τα δικαιώματά του, η λειτουργία κάθε Στοάς υπό Διδάσκαλο και δύο Επόπτες, καθώς και η ετήσια Συνελευση των Μεγάλων Στοών. Άλλα σχετίζονται με τις βασικές προϋποθέσεις μύησης: ο υποψήφιος να είναι ελεύθερος, ενήλικος άνδρας, να πιστεύει στον Θεό και στη μελλοντική ζωή, και να εργάζεται για την ηθική του τελείωση.

Εδώ όμως φαίνεται καθαρά και ο απόηχος της εποχής: οι δούλοι αποκλείονταν επειδή θεωρούνταν ανίκανοι να ορθώσουν ελεύθερο ηθικό οικοδόμημα. Οι γυναίκες δεν γίνονταν δεκτές, κάτι που σήμερα έχει αναθεωρηθεί από μικτά και γυναικεία τεκτονικά σώματα. Οι ανάπηροι αποκλείονταν επίσης, αφού η σωματική αρτιμέλεια ταυτιζόταν – άδικα – με πνευματική πληρότητα. Οι θέσεις αυτές αντικατοπτρίζουν τον κοινωνικό ορίζοντα του 19ου αιώνα και όχι διαχρονικές αλήθειες.

Η πρακτική διδασκαλία του Τεκτονισμού παραμένει αναλλοίωτη: η Στοά λειτουργεί σαν εργαστήριο εσωτερικής καλλιέργειας, όπου με τη βοήθεια των συμβόλων, των τελετών και της αδελφικής συντροφικότητας, ο αδελφός μαθαίνει να «λαξεύει τον ακατέργαστο λίθο» του εαυτού του. Πρόκειται για μια ζωντανή παιδεία που συνδυάζει το μυσταγωγικό με το πρακτικό στοιχείο.

Παρά τις κριτικές, τα 25 Οριοθεσία παραμένουν ιστορικό σημείο αναφοράς. Μας υπενθυμίζουν ότι, αν και ο Τεκτονισμός εξελίσσεται και αγκαλιάζει τις αξίες της ισότητας και της συμπερίληψης, οι θεμελιώδεις λίθοι του – η πίστη στον Μεγάλο Αρχιτέκτονα, η αναζήτηση της Αλήθειας, η αδελφότητα και η μυστικότητα – παραμένουν αναλλοίωτοι 

Ο Τεκτονικός Παντογνώστης θα με βρειτε στα ειδικευμένα βιβλιοπωλεία www.tetraktys.gr (Αθήνα) και www.tektonismos.gr (Θεσσαλονίκη).

 Γιατί οι Ιππότες του Ναού φορούν διαφορετικές στολές σε Αμερική και Ευρώπη;

Η εξέλιξη της Ιπποτικής Τεκτονικής παράδοσης είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς η κουλτούρα και η ιστορία κάθε τόπου διαμορφώνουν τελικά τα τελετουργικά σύμβολα και τις ενδυμασίες. Αυτή η διαφορά δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας διαφωνίας, αλλά αντικατοπτρίζει τις διαφορετικές πηγές έμπνευσης σε κάθε ήπειρο. Ο Ιπποτικός Τεκτονισμός εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Ιρλανδία και την Αγγλία στα τέλη του 18ου αιώνα. Οι πρώτες ομάδες, γνωστές ως Encampments, υιοθέτησαν αναπαράσταση τελετών που είχαν ως πρότυπο το πνεύμα των Σταυροφόρων. Ωστόσο, στις ΗΠΑ, και συγκεκριμένα στη Νέα Υόρκη το 1816, ιδρύθηκε η Grand Encampment of Knights Templar, U.S.A. , καθιερώθηκε η ενιαία δομή των βαθμών και οι κανονισμοί που έδωσαν στον Ιπποτικό Τεκτονισμό τη μορφή που έχει σήμερα. Όσον αφορά τις στολές, στην Αμερική του 19ου αιώνα, η Grand Encampment αποφάσισε να καθιερώσει τη μαύρη ή σκούρα στρατιωτική στολή, η οποία έμοιαζε έντονα με εκείνη των αξιωματικών του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου. Αυτή η επιλογή δεν είχε πολιτική χροιά, αλλά ήταν καθαρά θέμα πρακτικότητας και αισθητικής: το ένδυμα του αξιωματικού με τον φράκο (frock coat), τα λευκά γάντια και το φτερωτό καπέλο (chapeau) που ήταν τότε σύμβολο εξουσίας, πειθαρχίας και σοβαρότητας. Η λευκή μπέρτα με τον κόκκινο σταυρό, γνωστή ως cap-and-mantle, παρέμεινε ως συμπληρωματικό ένδυμα, αλλά σπάνια χρησιμοποιείται.

Αντίθετα, στην Ευρώπη, η ιστορική μνήμη των μεσαιωνικών Ναϊτών ήταν πολύ πιο ζωντανή, με τα κάστρα, τα μοναστήρια και τις παραδόσεις της Σταυροφορίας να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτιστικού τοπίου. Έτσι, όταν ο Ιπποτικός Τεκτονισμός οργανώθηκε σε Μεγάλες Επαρχίες στην Αγγλία, την Ιρλανδία και τη Σκωτία, προτίμησε να αναβιώσει και να αναπαραστήσει την πιο παραδοσιακή εικόνα: τη λευκή μπέρτα με τον μεγάλο κόκκινο σταυρό, ακριβώς όπως οι ιστορικοί Ναΐτες του 12ου και 13ου αιώνα.

Επομένως, η διαφορά στις στολές συνοψίζεται στις διαφορετικές ιστορικές και πολιτιστικές πηγές έμπνευσης. Έτσι, εξηγείται γιατί οι Αμερικανοί Ιππότες φορούν τη μαύρη στολή, ενώ οι Ευρωπαίοι παραμένουν πιστοί στη λευκή μπέρτα με τον κόκκινο σταυρό.

Πηγες: Grand Encampment Knights Templar, U.S.A. – Uniform Regulations

Grand Commandery of Knights Templar of Louisiana – Uniform Guide

District of Columbia Knights Templar – Uniforms dcknights.org – Uniform History of the Frock Coat

Late Victorian Knights Templar Uniform Reconstruction

Sutlers and Soldiers – Victorian Templar Uniform

Great Priory of England & Wales – Official Information

knightstemplar.org.uk – Uniforms

OSMTH / SMOTJ (Ordo Supremus Militaris Templi Hierosolymitani)

osmth.org – About us

Barber, Malcolm. The New Knighthood: A History of the Order of the Temple. Cambridge University Press, 1994.

Ο Τεκτονικός Παντογνώστης θα με βρειτε στα ειδικευμένα βιβλιοπωλεία www.tetraktys.gr (Αθήνα) και www.tektonismos.gr (Θεσσαλονίκη).

Η Σχέση μεταξύ Ιπποτών του Ναού και Ελευθεροτεκτόνων (Ιστορική Αλήθεια και Συμβολική Κληρονομιά)

Η διερεύνηση της σχέσης ανάμεσα στους μεσαιωνικούς Ιππότες του Ναού και τον σύγχρονο Ελευθεροτεκτονισμό απαιτεί την απαλλαγή από φανατικές προσεγγίσεις και δογματικές αντιλήψεις που συναντά κανείς τόσο σε θεωρίες συνομωσίας όσο και σε κατηγορηματικές απορρίψεις. Ως ελεύθεροι στοχαστές, οφείλουμε να εξετάσουμε το θέμα με αντικειμενικότητα και καθαρή σκέψη.

Η επιστημονική προσέγγιση επιβεβαιώνει την χρονική απόσταση 400 ετών μεταξύ της διάλυσης των Ιπποτών του Ναού (1312) και της επίσημης σύστασης και οργάνωσης του Ελευθεροτεκτονισμού (1717). Αυτό το γεγονός καθιστά αδύνατη την άμεση οργανωτική διαδοχή, χωρίς ωστόσο να αποκλείει εντελώς την πνευματική ή συμβολική επιρροή.

Οι Ιππότες του Ναού αποτελούσαν στρατιωτικό-θρησκευτικό τάγμα με συγκεκριμένους πολιτικούς και οικονομικούς σκοπούς, ενώ ο Ελευθεροτεκτονισμός αναπτύχθηκε ως φιλοσοφική αδελφότητα με έμφαση στην ηθική καλλιέργεια και την παγκόσμια ενότητα.

Μέσα στον Τεκτονικό Τύπο της Υόρκης, η ενσωμάτωση του βαθμού του "Ιππότη του Ναού" δεν αποτελεί ιστορική διαδοχή αλλά συνειδητή υιοθέτηση ιδανικών που συμβαδίζουν με τις τεκτονικές αρχές. Η πίστη, το θάρρος, η θυσία , η υποστηριξη των αδυνάτων και η αδελφική αφοσίωση των Ναϊτων μετασχηματίστηκαν σε συμβολικά εργαλεία για τη διαμόρφωση της τεκτονικής διδασκαλίας.

Ο αληθινός Τέκτονας, συνειδητός στον ηθικό του όρκο, οφειλει να αντιμετωπίζει αυτό το ζήτημα όχι ως φανατικός οπαδός θεωριών, αλλά ως ελεύθερος στοχαστής που είναι σε θεση να κατανοήσει αυτή τη διάκριση. Η σχέση μεταξύ Ιπποτών του Ναού και Ελευθεροτεκτόνων είναι κυρίως συμβολική και τελετουργική, αποτέλεσμα συνειδητής επιλογής να ενσωματωθούν αρχαία ιδανικά ιπποσύνης στη σύγχρονη τεκτονική παιδεία. Κατά την άποψη μας αυτή η προσέγγιση τιμά τόσο την ιστορική αλήθεια όσο και την πνευματική εξέλιξη, αποφεύγοντας τον φανατισμό που μόνο αρνητικά αποτελεσματα μπορεί να επιφέρει.

Ο Τεκτονικός Παντογνώστης

θα με βρειτε στα ειδικευμένα βιβλιοπωλεία www.tetraktys.gr (Αθήνα) και www.tektonismos.gr (Θεσσαλονίκη).

Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος, ο Θωθ και ο Ενώχ: Μία Αιώνια Μορφή

Στην πορεία των αιώνων, τρεις μορφές αναδύονται μέσα από διαφορετικούς πολιτισμούς, αλλά συναντώνται σε ένα ενιαίο πρόσωπο, σε μία αλήθεια που ξεπερνά τα όρια του χρόνου και της γεωγραφίας. Ο Θωθ, ο Ενώχ και ο Ερμής ο Τρισμέγιστος αποτελούν εκφάνσεις της ίδιας αρχής: του Αιώνιου Γραφέα, του Φύλακα της Μυστικής Γνώσης, του Μεσολαβητή ανάμεσα στο ανθρώπινο και το θείο.

Ο Θωθ, στην αιγυπτιακή παράδοση, φέρει το κεφάλι ίβιδος μορφής που συνδέεται με τη σοφία και το σεληνιακό φως. Είναι ο «Θεϊκός Γραφέας», εκείνος που κατέγραφε την κοσμική τάξη και τις πράξεις των ψυχών στον Κάτω Κόσμο. Σε αυτόν αποδίδεται η δωρεά της γραφής, της γεωμετρίας, της αστρονομίας και των ιερών επιστημών, δηλαδή των θεμελίων κάθε πολιτισμού.

Ο Ενώχ, δίκαιος και εκλεκτός της Παλαιάς Διαθήκης, «περπάτησε με τον Θεό» και δεν γεύτηκε τον θάνατο, αλλά ανυψώθηκε στους Ουρανούς. Στα Απόκρυφα κείμενα, ιδίως στο Βιβλίο του Ενώχ, αποκαλύπτεται ως Μετατρόν, ο Γραφέας του Θεού, ο οποίος φυλάσσει τα μυστήρια του Ουρανού και καταγράφει τις κρίσεις του Αοράτου. Είναι ο άνθρωπος που έγινε άγγελος, ο θνητός που απέκτησε την Αθανασία

Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος, καρπός της συνάντησης ελληνικού και αιγυπτιακού πνεύματος, συνθέτει τις προηγούμενες μορφές. Τα Ερμητικά κείμενα αποκαλύπτουν τη σοφία του σύμπαντος, τον νόμο της αναλογίας ανάμεσα σε Μακρόκοσμο και Μικρόκοσμο, και τη δυνατότητα της ψυχής να επιστρέψει στο Θείο μέσω της γνώσης και της κάθαρσης. Είναι ο Φιλόσοφος, ο Μύστης, ο Δάσκαλος που φανερώνει πως η αλήθεια είναι μία, αν και εκφράζεται με πολλά πρόσωπα.

Κοινό τους στοιχείο είναι η καταγραφή του Απολεσθέντος Λόγου:

Ο Θωθ σημειώνει τη μοίρα των ψυχών.

Ο Ενώχ καταγράφει τις κρίσεις του Θεού.

Ο Ερμής αποκρυπτογραφεί τα μυστικά της Φύσης.

Τρεις όψεις, ένα Πρόσωπο. Τρεις φωνές, ένας Λόγος. Ενσαρκώνουν τον ίδιο αιώνιο Αρχιτέκτονα της Σοφίας, που οδηγεί τον αναζητητή από την άγνοια στην ανεύρεση της Αληθείας.

Έτσι, ο Τέκτων, αναλογιζόμενος τις μορφές αυτές, αναγνωρίζει ότι πίσω από κάθε μύθο και κάθε θρησκεία στέκει ο ίδιος αιώνιος Μαθητής και συνάμα Δάσκαλος. Εκείνος που γράφει στις καρδιές των ανθρώπων τον Νόμο της Αλήθειας και ανοίγει τα κρυφά βιβλία της Σοφίας.

Ο Τεκτονικος Παντογνώστης θα με βρειτε στα ειδικευμένα βιβλιοπωλεία www.tetraktys.gr (Αθήνα) και www.tektonismos.gr (Θεσσαλονίκη).

Οάννης: Ο Ιχθυόμορφος Δάσκαλος της Αρχαίας Σοφίας

Αφορμή για να εκφράσω αυτές τις σκέψεις ήταν η ανάγνωση του βιβλίου "Η Μυστηριακή Ιστορία του Κόσμου" του John Black. Μόλις έπεσε το μάτι μου στον θεό Οάννη των Σουμέριων όπως τον περιγράφει ο πρώτος ιστορικός που εμφανίζεται στην ιστορία ….ο Βηρωσσος …η δουλεία των συνειρμών με παρέσυρε στην συνωνυμία του Ιωάννου με δυο ν …(ο άλλος με το ένα ν καμμιά σχεση.) Έτσι όταν ο αδελφός ερωτάται: «Από πού έρχεσαι;» αποκρίνεται: «Από τη Στοά του Αγίου Ιωάννου», δηλώνει την προέλευσή του από την Πηγή της Γνώσης. Οι δύο Ιωάννηδες, ο Βαπτιστής και ο Θεολόγος, λειτουργούν ως ορατές εκφράσεις αυτής της πηγής: ο πρώτος μέσω του ύδατος και της κάθαρσης, ο δεύτερος μέσω του Λόγου και της Αποκαλύψεως. Και οι δύο, όπως ο Οάννης, στέκονται στα όρια μεταξύ του αισθητού και του υπεραισθητού, μεταξύ του χρόνου και της αιωνιότητας.¨Αρα δεν είναι τυχαίο ότι και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής αναδύεται στο όριο του ύδατος, στον Ιορδάνη ποταμό, προσφέροντας μύηση δια της κάθαρσης. Ούτε τυχαίο ότι ο Ιωάννης ο Θεολόγος, με το Ευαγγέλιο και την Αποκάλυψή του, χαράσσει με τον Λόγο μια γέφυρα από τον υλικό κόσμο προς τον πνευματικό. Και οι δύο, όπως ο Οάννης, στέκονται ως φύλακες των πυλών. Έτσι, όταν δηλώνουμε ότι ερχόμαστε από τη Στοά του Αγίου Ιωάννου, στην πραγματικότητα ομολογούμε πως ερχόμαστε από την ίδια αρχέγονη Πηγή της Γνώσης, που άλλοτε εμφανίζεται με τη μορφή του Οάννη και άλλοτε με τη μορφή των δύο Ιωάννηδων. Είναι η πηγή της Αρχαίας Σοφίας που κατέρχεται περιοδικά στον κόσμο, προσφέροντας φως σε όσους είναι έτοιμοι να το δεχθούν.Από πού λοιπόν ερχόμαστε; Ίσως, τελικά, από την ίδια αλμυρή θάλασσα της μνήμης, εκεί όπου ο Οάννης ακόμα περιμένει, κρατώντας στο ένα χέρι έναν πάπυρο και στο άλλο μια τρίαινα. Ένας δάσκαλος με λέπια που μας θυμίζει πως η αλήθεια αναδύεται πάντα, αλλά όχι για oλους....

Ο Τεκτονικός Παντογνωστης

θα με βρειτε στα ειδικευμένα βιβλιοπωλεία www.tetraktys.gr (Αθήνα) και www.tektonismos.gr (Θεσσαλονίκη).

Το Διασκεπτήριο : εμπειρία πριν από την ερμηνεία

 Σε μια πολυ πρόσφατη συζήτηση με έναν νεομυηθέντα αδελφό, τέθηκε ένα ερώτημα που ενδεχομένως να απασχολεί και άλλους : «Γιατί δεν υπάρχει ένα φυλλάδιο μέσα στο Διασκεπτήριο που να εξηγεί εξαρχής τους συμβολισμούς (κρανίο, αλέκτωρ, θειάφι, άλας, επιγραφές);» Ο ίδιος μου είπε ότι , όταν ρώτησε κάποιον άλλο παλαιότερο, έλαβε την απότομη απάντηση: «Δεν χρειάζεται να ξέρεις».

Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι αυτή η απάντηση ήταν ελλιπής και άστοχη. Η αλήθεια πίσω από την απουσία άμεσων εξηγήσεων δεν είναι η μυστικοπάθεια, αλλά μια βαθύτερη παιδαγωγική τεκτονική μέθοδος. Η μυητική μεθοδολογία επιβάλλει: πρώτα το βίωμα, κατόπιν η ερμηνεία.

Στόχος είναι ο υποψήφιος να βιώσει την εμπειρία του Διασκεπτηρίου «ακηδεμόνευτος» από έτοιμες απαντήσεις. Με αυτόν τον τρόπο, διατηρεί το δικαίωμα στην αυθεντική αναζήτηση και την προσωπική κατανόηση, χωρίς προκαταλήψεις. Η ερμηνεία δίδεται προοδευτικά, μέσα στη Στοά και με την κατάλληλη μελέτη, ώστε η γνώση να αναδυθεί μέσα από την προσωπική ενδοσκόπηση και όχι να γίνει απλή αποστήθιση.

Επιπλέον, ο υποψήφιος έχει ανά πάσα στιγμή το δικαίωμα να αρνηθεί τη συνέχιση της μύησης και να αποσυρθεί από τη Στοά, χωρίς να γίνει ποτέ Τέκτονας. Αυτό αποδεικνύει ότι η διαδικασία είναι εθελοντική και το Διασκεπτήριο δεν είναι χώρος «μυστικών», αλλά ένας θάλαμος προετοιμασίας. Απομονώνει τον υποψήφιο από τα εξωτερικά ερεθίσματα και τον στρέφει προς την αυτογνωσία. Το σκοτάδι συμβολίζει την προ-μυητική άγνοια και την έναρξη της εσωτερικής εργασίας.
Ο Τεκτονικός Παντογνώστης
θα με βρε;iτε στα ειδικευμένα βιβλιοπωλεία www.tetraktys.gr (Αθήνα) και www.tektonismos.gr (Θεσσαλονίκη).

Η Πείνα του Ερυσίχθονα και το Τεκτονικό Ozempic

Σήμερα εντελώς τυχαία έμαθα για τον μύθο του Ερυσίχθονα, από μια ανάρτηση ενός αγαπητού αδελφού. Διαβάζοντάς τον, ένιωσα ότι η ιστορία αυτή είναι κάτι πολύ περισσότερο από ενα αρχαίο μυθο είναι ακόμα μια παραβολή που μιλά για την ίδια μας την πνευματική πορεία.

Ο Ερυσίχθονας ήταν γνωστός για την ασέβειά του. Μια μέρα, πήρε μαζί του είκοσι δούλους και πήγε στο άλσος που οι Πελασγοί είχαν αφιερώσει στη θεά Δήμητρα. Σκοπός του ήταν να κόψει τα δέντρα, για να χτίσει εκεί ένα παλάτι στο οποίο θα γλεντούσε με τους φίλους του. Ανάμεσα στα δέντρα υπήρχε και μια πανύψηλη λεύκα, το αγαπημένο δέντρο της θεάς, γύρω από το οποίο οι Νύμφες έψελναν και χόρευαν. Ο Ερυσίχθονας δεν δίστασε ούτε μπροστά σε αυτό το ιερό δέντρο.

Με την πρώτη τσεκουριά, εμφανίστηκε μπροστά του η ιέρεια Νικίππη, που στην πραγματικότητα ήταν η ίδια η Δήμητρα μεταμφιεσμένη. Του ζήτησε να σταματήσει, μα εκείνος την απείλησε. Τότε η θεά αποκάλυψε την ταυτότητά της. Οι δούλοι της τρόμαξαν και σκόρπισαν· η θεά τους άφησε να φύγουν, αλλά στον Ερυσίχθονα επέβαλε σκληρή τιμωρία: μια ασταμάτητη, αχόρταγη πείνα.

Από εκείνη τη στιγμή, κατανάλωνε ό,τι έβρισκε· έφαγε όλο το φαγητό του, όλα του τα ζώα, ακόμα και τις προσφορές στους βωμούς. Πούλησε ακόμη και την κόρη του για να αγοράσει τρόφιμα, και όταν όλα εξαντλήθηκαν, άρχισε να τρώει τον ίδιο του τον εαυτό, μέχρι που πέθανε.

Αδελφοί μου, η πείνα του Ερυσίχθονα δεν είναι μόνο σωματική· είναι και η πείνα της ψυχής που, αν δεν τιθασευτεί, μπορεί να μας καταστρέψει. Μου θύμισε την αχόρταγη επιθυμία που βλέπουμε όταν ένας αδελφός κυνηγά μανιωδώς περιζώματα, βαθμούς και τίτλους, όχι για να υπηρετήσει την αυτοβελτίωσή του, αλλά για την εξωτερική επίδειξη. Εκεί χρειάζεται το αντίδοτο, το Τεκτονικό Ozempic (sic). Όχι φάρμακο της ιατρικής, αλλά της τεκτονικής ατραπού, η συστηματική, μεθοδική και η μελέτη των τυπικών. Όταν ο αδελφός κατέρχεται στο βαθος της συνειδήσεως του παρατηρωντας τα φαινόμενα και εναρμονιζοντας τον εαυτό του με τον παγκόσμιο ρυθμό των συμβόλων, κατανοεί το πνεύμα πίσω από τις λέξεις και εφαρμόζει τα διδάγματα στην πράξη, τότε μειώνεται η πείνα της κενοδοξίας και αυξάνεται η όρεξη για το Φως. Το πραγματικό περιζώμα δεν μετριέται σε μπιχλιμπίδια χρώματα και διακόσμηση, αλλά σε εσωτερική πρόοδο. Και η μόνη προαγωγή που δεν μπορεί να μας αφαιρεθεί,

είναι εκείνη που αναγνωρίζει η ίδια μας η συνείδηση.

ο Τεκτονικός Παντογνώστης\
θα με βρε;iτε στο http://www.tektonismos.gr και το http://www.tetraktys.gr

Εξηγήσεις στις Παρεξηγήσεις

Εξηγήσεις στις Παρεξηγήσεις

Η μακρά ιστορία του Τεκτονισμού και η διαχρονική του επιρροή στην πορεία της ανθρωπότητας, μέσα από τις σπουδαίες προσωπικότητες που υπήρξαν μέλη του, συχνά έρχονται σε αντίθεση με τη γενικευμένη παρεξήγηση που τον συνοδεύει. Λίγοι γνωρίζουν την αληθινή του φύση, καθώς ψευδείς και άδικες κατηγορίες, ο αποκλεισμός του από τον δημόσιο διάλογο και η συνειδητή του επιλογή να μην απαντά στους επικριτές, έχουν τροφοδοτήσει φήμες και θεωρίες συνωμοσίας.

Ακριβώς αυτή την κατάσταση επιχειρεί να αναλύσει το βιβλίο «Τεκτονικός Παντογνώστης», με σκοπό να διαλύσει τις παρανοήσεις και να αποκαταστήσει την αλήθεια. Όταν ο απλός άνθρωπος ακούει τη λέξη «Τεκτονισμός», συχνά αναρωτιέται: «Είναι θρησκεία; Είναι πολιτικό κόμμα; Είναι μυστική οργάνωση;» Η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Ο Τεκτονισμός είναι μια ηθική και πνευματική διδασκαλία, που χρησιμοποιεί συμβολικές τελετές με ρίζες στις αρχαίες μυστηριακές παραδόσεις. Μέσα από αλληγορίες και σύμβολα, καλλιεργεί αξίες όπως η αλήθεια, η δικαιοσύνη, η ακεραιότητα, η εργατικότητα, η φιλανθρωπία και ο σεβασμός.

Κάθε Τέκτονας πιστεύει σε μια Ανώτερη Δύναμη, αν και η μορφή και η προσέγγισή της αποτελούν απολύτως προσωπική υπόθεση. Ο Τεκτονισμός δεν είναι θρησκεία· στηρίζεται όμως στην έννοια του Θείου. Δεν υπόσχεται σωτηρία, παράδεισο και δεν ασχολειται γενικά με τετοια θεματα. Απαιτεί όμως από τα μέλη του ήθος, αυτογνωσία, φιλανθρωπία και συνεχή προσωπική προσπάθεια για αυτοβελτίωση.

Είναι ένας δρόμος εσωτερικής ανάπτυξης, με στόχο ο κάθε Τέκτονας να εργάζεται πάνω στον εαυτό του ώστε να γίνει καλύτερος άνθρωπος. Η πίστη σε μια Ανώτερη Δύναμη αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση, ενώ τα μέλη ενθαρρύνονται να παραμένουν πιστά στη δική τους θρησκεία. Επειδή δε, η θρησκεία και η πολιτική συχνά διχάζουν, η συζήτησή τους δεν επιτρέπεται εντός των Τεκτονικών Στοών.

Η βασική και ουσιαστικά μοναδική προϋπόθεση για την εισδοχή στον Τεκτονισμό είναι η πίστη σε μια Ανώτερη Δύναμη. Παραδοσιακά, ένας Τέκτονας δεν προσκαλεί κάποιον να γίνει μέλος· περιμένει ο ίδιος ο ενδιαφερόμενος, με δική του και ελεύθερη βούληση, να εκδηλώσει την επιθυμία του. Με αυτόν τον τρόπο αποκλείεται κάθε μορφή προσηλυτισμού.

Όλα αυτά –και πολλά ακόμη– παρουσιάζονται αναλυτικά στον «Τεκτονικό Παντογνώστη», που μπορείτε να βρείτε στα ειδικευμένα βιβλιοπωλεία www.tetraktys.gr (Αθήνα) και www.tektonismos.gr (Θεσσαλονίκη).

Καθώς απομένουν πλέον λίγα αντίτυπα, σε λίγες εβδομάδες –με την επαναλειτουργία των τυπογραφείων– έχει προγραμματιστεί νέα έκδοση, ώστε να ικανοποιηθούν όλοι οι Αδ∴ που επιθυμούν να το αποκτήσουν.

Μτ∴3ΑΑ
Ο Τεκτονικός Παντογνώστης

 

Η σταγόνα που επιστρέφει στον ωκεανό

Στην τηλεοπτική σειρά "The White Lotus", ένας Θιβετιανός μοναχός προσφέρει μια βαθιά, απελευθερωτική εικόνα για τον θάνατο: «Είναι σαν μια σταγόνα νερού που αναδύεται από τον ωκεανό και επιστρέφει σ’ αυτόν». Ο θάνατος δεν είναι ένα τραγικό τέλος, αλλά μια φυσική επιστροφή στην πηγή. Με αυτή την αντίληψη, ο φόβος μετατρέπεται σε αποδοχή, ο διαχωρισμός σε ένωση, η αβεβαιότητα σε ειρήνη.

Αυτή η προσέγγιση δεν είναι αποκλειστικότητα της βουδιστικής παράδοσης. Τη συναντάμε και στην πλατωνική φιλοσοφία, όπου η ψυχή θεωρείται αθάνατη ουσία που, μετά τον χωρισμό από το σώμα, επιστρέφει στον αληθινό κόσμο των Ιδεών. Σε αυτό το πλαίσιο, ο θάνατος δεν είναι σκοτάδι, αλλά η αυγή της καθαρής γνώσης, εφόσον η ψυχή έχει προετοιμαστεί με αρετή και στοχασμό.

Σε αυτή τη διάσταση τοποθετείται, διακριτικά, και ο Τεκτονισμός. Αν και δεν ασχολείται με το επέκεινα ούτε επιβάλλει δόγματα, ενθαρρύνει τον κάθε μυημένο να αναζητά την Αλήθεια «ελεύθερα, με σύνεση και αγάπη για το φως». Ο Τέκτονας δεν φοβάται τον θάνατο, αλλά τον στοχάζεται. Μελετά σύμβολα και αλληγορίες που του υπενθυμίζουν τη θνητότητα του σώματος και την αιώνια φύση της ψυχής.

Εργάζεται «στο εσωτερικό του Ναού» ώστε, όταν έρθει η ώρα, να μην τρομάξει από το άγνωστο, αλλά να το καλωσορίσει ως μια επιστροφή στο φως της Αλήθειας – όποια μορφή κι αν έχει αυτή.

Ευχαριστούμε τη Μαρία Β. που μας έδωσε το έναυσμα για αυτές τις σκέψεις, μέσα στην έρημο των ειδήσεων για παιδοκτονίες, σκοτωμούς, απάτες, πείνα και δυστυχία.

Με τρία φιλιά
Ο Τεκτονικός σας Παντογνώστης
θα με βρείτε στο www.tektonismos.gr και στο www.tetraktys.gr

Αύγουστος μηνας διακοπών και ανασύνταξης δυνάμεων

Ο Αύγουστος δεν είναι απλώς ένας μήνας διακοπών, αλλά μια ιερή παύση για τον Τέκτονα. Είναι η εποχή που τα εργαλεία μπαίνουν στην άκρη, όχι για να ξεχαστούν, αλλά για να ανανεωθούν.

Όπως ο αρχιτέκτων απομακρύνεται από το εργοτάξιο για να σχεδιάσει το επόμενο βήμα, έτσι και ο Τέκτονας αποσύρεται για λίγο από την καθημερινότητα. Αυτή η απομάκρυνση δεν είναι φυγή, αλλά μια αναγκαία εσωτερική ανασύνταξη.

 Ο Αύγουστος είναι ο μήνας της ηρεμίας, της σκέψης και της προετοιμασίας, ώστε ο Τέκτονας να επιστρέψει στο έργο του με ανανεωμένη δύναμη και φως.
Μτ3ΑΑ
Ο Τεκτονικός Παντογνώστης