Θερινό Ηλιοστάσιο

Κάθε χρόνο, στις 21 Ιουνίου, ο Ήλιος φτάνει στο απόγειο της πορείας του στον ουρανό. Είναι η ημέρα με τη μεγαλύτερη διάρκεια φωτός, το αποκορύφωμα της ηλιακής διαδρομής στον κύκλο του χρόνου. Στην ουσία, ο ήλιος δείχνει να «στέκεται» για λίγες ημέρες στο ίδιο σημείο του ορίζοντα, πριν ξεκινήσει σιγά σιγά την κάθοδό του. Αυτή η στιγμή, γνωστή ως θερινό ηλιοστάσιο, υπήρξε πάντοτε ιερή για την ανθρωπότητα. Από την εποχή των πρώτων ανθρώπινων κοινοτήτων μέχρι τις εξελιγμένες φιλοσοφικές σχολές της αρχαιότητας, το φαινόμενο αυτό γέννησε τελετουργίες, σύμβολα και μυστήρια. Δεν είναι τυχαίο ότι η Εορτή του Θερινού Ηλιοστασίου συναντάται σχεδόν σε όλους τους πολιτισμούς.

Για τους Ελευθεροτέκτονες όμως, το θερινό ηλιοστάσιο δεν είναι απλώς μια κοσμική συγκυρία ή μια παγανιστική εορτή. Είναι κυρίως ένα ισχυρό φιλοσοφικό και ηθικό σύμβολο. Όπως ο ήλιος στέκεται και φωτίζει την πλάση με τη μέγιστη δύναμή του, έτσι και ο άνθρωπος καλείται να φτάσει στο απόγειο της εσωτερικής του πορείας, της αρετής και της αυτογνωσίας. Η κορύφωση της ηλιακής διαδρομής μάς θυμίζει ότι και η δική μας ζωή μπορεί — και πρέπει — να φτάσει σε μια ανάλογη κορύφωση δημιουργικότητας, φωτός και πνευματικού έργου.

Η ημέρα αυτή συνδέεται συμβολικά με τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο αλλά και με τον Άγιο Ιωάννη τον Ευαγγελιστή, που για εμάς τους Τέκτονες αντιπροσωπεύουν το Φως και τη Σοφία. Η φλόγα του ήλιου, η φωτιά του Κλήδονα, οι φωτιές που άναβαν οι αρχαίοι στα ηλιοστάσια — όλα είναι εικόνες του εσωτερικού φωτός, της εσωτερικής φλόγας που καλούμαστε να ανάψουμε μέσα μας.

Το φως αυτό δεν είναι μόνο για εμάς τους ίδιους. Ο Τέκτονας εργάζεται πάντα για το συλλογικό καλό. Όπως ο ήλιος φωτίζει όλους ανεξαιρέτως, έτσι και ο αληθινός Μύστης οφείλει να μεταδίδει την καλοσύνη, την αρετή και τη βοήθεια όπου υπάρχει ανάγκη. Το θερινό ηλιοστάσιο είναι, επομένως, η στιγμή υπενθύμισης των υποχρεώσεών μας: απέναντι στον εαυτό μας, για διαρκή αυτοβελτίωση και πνευματική πρόοδο· απέναντι στους αδελφούς μας, για αλληλεγγύη και υποστήριξη· απέναντι στην κοινωνία, για έργα αγάπης και προσφοράς.

Επιπλέον, αυτή η ημέρα μας καλεί σε έναν προσωπικό απολογισμό. Όπως ο Ήλιος ολοκληρώνει τον ανοδικό του κύκλο και ετοιμάζεται για την κάθοδο, έτσι κι εμείς καλούμαστε να αναλογιστούμε: ποιοι είμαστε, τι έχουμε επιτύχει, ποια βήματα απομένουν για να προσεγγίσουμε το ιδανικό του φωτισμένου ανθρώπου.

Γι’ αυτό, το θερινό ηλιοστάσιο δεν είναι απλώς γιορτή του φωτός. Είναι η γιορτή της Ελπίδας, της Αναγέννησης, της Αγάπης. Είναι η στιγμή που ο κάθε Τέκτονας ανάβει τον εσωτερικό του φαναράκι το αφήνει να πεταξει στον ουρανό και ορκίζεται σιωπηλά να γίνει καλύτερος — για τον εαυτό του, για τους άλλους, για το Όλον.

Ας γιορτάσουμε, λοιπόν, σήμερα, όχι απλώς το πέρασμα μιας εποχής, αλλά τη δέσμευσή μας στο Φως.

ΜΤ3ΑΑ

ΤΕΚΤΟΝΙΚΟΣ ΠΑΝΤΟΓΝΩΣΤΗΣ

Δείτε τα στατιστικά στοιχεία

Δημιουργία διαφήμισης

Όλες οι αντιδράσεις:

99