**Ο Μόγλης στο Φιλοσοφικό Εργαστήριο της Άγριας Ζούγκλας**

Ο Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, ο συγγραφέας του Μόγλη και της "Ζούγκλας", ήταν αδελφός Τέκτονας, μέλος στο Τάγμα της Αρμονίας στη Λαχώρη των Ινδιών — ένας άνθρωπος που αναζήτησε μέσα από την τέχνη συμβολισμούς και κρυμμένα νοήματα. Όσοι από εσάς υπήρξατε πρόσκοποι, θα το είχατε αντιληφθεί. Οπότε αξίζει να ξαναδούμε τον Μόγλη. Όχι σαν ένα αγόρι που ανατράφηκε από λύκους, αλλά σαν έναν νέο στοχαστή, χαμένο στην άγρια και αταξινόμητη φύση της ανθρώπινης σκέψης.

Καλωσόρισες, λοιπόν, αδερφέ Μόγλη — όχι σ’ ένα κλασικό αμφιθέατρο, ούτε σε σαλόνι διαλέξεων, αλλά σε μια ξέφρενη σύναξη βαθυστόχαστων πλασμάτων: **το Φιλοσοφικό Εργαστήριο της Ζούγκλας**.

Εσύ είσαι ο Μόγλης. Νέος, γεμάτος απορίες, πιο κοντά στον θαυμασμό παρά στη γνώση. Δεν κρατάς ακόμη τον γνώμονα της λογικής, ούτε τον διαβήτη του μέτρου της Σοφίας. Αλλά έχεις κάτι πιο πολύτιμο: **καθαρά μάτια**.

Κι απέναντί σου, γύρω από τη Βραδινή Πέτρα που μαζεύονται όλα τα πλάσματα της ζούγκλας, στέκονται όλες οι εκφάνσεις του ανθρώπινου στοχασμού. **Ας γνωρίσουμε την ομήγυρη:**

### **Τάμπακι, το Τσακάλι (Παπάντζας)**

Ο πρώτος που μιλάει. Δε βαστάει σιωπή. Θέλει να εντυπωσιάσει, να φανεί οξυδερκής. Ξεκινά με στομφώδεις ερωτήσεις για τον Θεό και το νόημα της ζωής, και τελειώνει σε ποιητικές εικόνες και μεθύσια της μνήμης.Μέχρι και ανεκδοτο θα πει. Για τον Τάμπακι, η φιλοσοφία είναι θεατρικό μονόπρακτο – αρκεί να έχει κοινό.

### **Ράμα, η Ταπετσαρία Βούβαλος**

Ακίνητος. Αμίλητος. Παρών χωρίς συμμετοχή. Όμως η σιωπή του δεν είναι αδιαφορία. Είναι στάση. Θυμίζει πως η πιο βαθιά σκέψη πολλές φορές μοιάζει με απουσία. Μια παρουσία που μας προκαλεί: *Μπορείς να ακούσεις τον ήχο της σκέψης χωρίς λέξεις;* Ίσως κοιμάται με τα μάτια ανοιχτά. Ποιος ξέρει.

### **Συνταγματάρχης Χάθι, ο Επιδιορθωτής Ελέφαντας**

Τάξη. Ορισμοί. Ορθότητα. Για εκείνον, η σκέψη είναι αρχιτεκτονική. Δεν αντέχει τον σχετικισμό. Κάθε τόσο σηκώνει την προβοσκίδα του και σαλπίζει: *«Αυτά δεν λέγονται έτσι! Όχι, όχι, αυτό είναι ασαφές!»*. Οι συζητήσεις σταματούν για να βάλει τάξη. Ο Χάθι δεν αντέχει τη ρευστότητα της ζούγκλας. Θέλει λογικά θεμέλια και αυστηρή συνέπεια. Δεν ψάχνει απαντήσεις — φτιάχνει συστήματα. Μα αν τα θεμέλια δεν μπουν σωστά, όλα καταρρέουν. Και τότε, θυμώνει και θυμώνει… συχνά!

### **Κάα, ο Αντιρρησίας Πύθωνας**

Ανατρέπει τα πάντα. Δεν αφήνει ερώτηση αλώβητη. Κάθε σιγουριά γίνεται στόχος. Είναι εκείνος που ρωτά *«κι αν όλα αυτά είναι ψευδαίσθηση;»*, όχι γιατί πιστεύει σε κάτι άλλο — αλλά γιατί θέλει να σε δει να σκέφτεσαι. Δεν ψάχνει απαντήσεις. Ψάχνει τριγμούς. Είναι ο αντίλογος με ουρά. Ίσως ψάχνει για τροφή. Ίσως απλώς φοβάται τη συμφωνία, γιατί αυτή τον κάνει αόρατο.

### **Σερ Χαν, ο Ξερόλας Τίγρης**

Κυρίαρχος της εγκυκλοπαίδειας. Κάθε του φράση έχει πηγές, κάθε του σκέψη προηγείται από παραπομπές. Δεν διαλέγεται. Παρουσιάζει. Δεν περιμένει να κατανοήσεις — μόνο να εντυπωσιάσει. Για εκείνον, η σκέψη είναι κτήμα προς επίδειξη, όχι γέφυρα προς τον άλλον. Δεν τον ενδιαφέρει το εσωτερικό φως, μόνο η λάμψη του εξωτερικού φακού. Αν το θέμα είναι *«Η Σελήνη και ο Ήλιος»*, εκείνος θα πει: *«Η απόσταση είναι 149.600.000 χλμ., αλλά ποικίλλει, γιατί…»*. Ξέρει πολλά. Νιώθει λίγα.

### **Γκρίζος Αδελφός, ο Δον Κιχώτης Λύκος**

Ειλικρινής, ιδεαλιστής, ενίοτε αφελής. Θέλει η φιλοσοφία να χρησιμεύει. Να οδηγεί σε πράξη. Να κάνει τη Ζούγκλα πιο δίκαιη. Δεν παίζει παιχνίδια λέξεων. Πολεμά για την ουσία. Ίσως δεν έχει πάντα δίκιο — αλλά έχει πάντα καρδιά. Έχει ψυχή, έχει φλόγα. Αλλά πολεμά ανεμόμυλους, δηλαδή τα αυτιά των άλλων, που δεν ακούν. Τον στηρίζουν ένα-δυο λυκόπουλα που βαριούνται, έτοιμα να αλλάξουν αγέλη.

### **Ακέλα, ο Νοσταλγός Λύκος**

Παλαιάς κοπής. Πιστεύει στην ιερότητα του στοχασμού. Θυμάται εποχές που η αναζήτηση της αλήθειας δεν ήταν μόδα, αλλά εσωτερική υποχρέωση. Μιλάει λίγο, κοιτά πολύ. Η ματιά του όμως σε καθηλώνει – γιατί είναι βαριά απ’ την εμπειρία. Κάθεται με βαρύ βλέμμα και μουρμουρίζει: *«Εμείς τότε… όταν ξεκινούσε το εργαστήριο, όλα γίνονταν με σοβαρότητα! Τώρα…»*. Κάποτε αγαπούσε τον χώρο. Τώρα του φταίει η γενιά Z. Ή τα κινητά. Ή το κλιματιστικό. Στην καρδιά του κρύβεται ο ιδεαλιστής που απογοητεύτηκε.

### **Οι Μπάνταρ-Λογκ, οι Καριερίστες Πίθηκοι**

Γεμάτοι ενέργεια και ατάκες. Κάνουν *«φιλοσοφικά TikTok»*, αναρτούν αποφθέγματα χωρίς νόηση. Σκαρφαλώνουν στις ιδέες όχι για να τις δουν, αλλά για να φανούν. Χαμογελούν σε όλους, συμφωνούν με όλους και κρατούν σημειώσεις για να κάνουν εντύπωση στον Ακέλα. Δεν τους νοιάζει η αλήθεια, αλλά η εικόνα. Κι όμως, κάτι λένε κι αυτοί: ακόμη και η φιλοσοφία κινδυνεύει να γίνει εργαλείο προβολής. **Αν την αφήσουμε.**

**Κι εσύ, Μόγλη μου…**

Δεν έχεις τίποτα από αυτά. Ούτε σοφία, ούτε στόμφο, ούτε συστήματα. Έχεις όμως την απορία. Έχεις τη φλόγα. Είσαι εκεί που όλοι ξεκίνησαν: στο μηδέν, στο δέος, στο ιερό *«Γιατί;»*.

Κανείς δεν γεννήθηκε σοφός. Όλοι ήταν κάποτε Μόγληδες, μέχρι που η Ζούγκλα τους μύησε — άλλους με πόνο, άλλους με ντροπή, άλλους με φωτισμό.

Κι εσύ είσαι εδώ για να δεις μέσα σου — **ποιον φοβάσαι, ποιον μοιάζεις, και ποιον θέλεις να μοιάσεις**.

Η Ζούγκλα του Κίπλινγκ είχε δόντια και νύχια. Η φιλοσοφική Ζούγκλα έχει κίνδυνο άλλον: **να πάψεις να ακούς. Να πιστέψεις ότι ξέρεις. Να πάψεις να ρωτάς.**

Αλλά η φιλοσοφία —αληθινή, άγρια, απλή— δεν είναι απάντηση. Είναι τρόπος να ζεις με ερωτήσεις.

Κι όπως ψιθύρισε ο σοφός Μπαλού, πριν ξαπλώσει ανάμεσα στις ρίζες ενός δέντρου:

> *«The bare necessities of life will come to you…»*

Αρκεί να έχεις:

- Την **απλότητα** να αναρωτηθείς,

- Την **ταπεινότητα** να μην ξέρεις,

- Και το **κουράγιο** να συνεχίσεις να ρωτάς.

Ποιος χαρακτηρας της Ζούγκλας μοιάζει περισσότερο με εσάς;**