ΖΗΤΕΙ ΤΙΣ ΕΞ ΗΜΩΝ ΤΟΝ ΣΑΚΚΟ ΤΩΝ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ Η ΤΟΝ ΚΟΡΜΟ ΤΗΣ ΑΓΑΘΟΕΡΓΙΑΣ;

Η φράση αυτή αποτυπώνει με εξαιρετική καθαρότητα την καρδιά της τεκτονικής δράσης, τη σύνθεση φιλανθρωπίας, αδελφοσύνης και υπεύθυνης συμμετοχής. Όταν τίθεται το ερώτημα ποιος από τους παρόντες προσφέρει είτε εις τον «σάκκο των προτάσεων» είτε εις τον «κορμό της αγαθοεργίας», δεν πρόκειται απλώς για τελετουργικό ερώτημα, αλλά για ηθική και υπαρξιακή πρόκληση προς κάθε Τέκτονα.

Ο «σάκκος των προτάσεων», σύμβολο της ενεργού παρουσίας, υποδηλώνει τη συνειδητή και δραστήρια συμβολή του αδελφού στο έργο της Στοάς. Δεν αφορά μια απλή φυσική παρουσία, αλλά τη ζωηρή συμμετοχή με ιδέες, ενέργεια και χρόνο. Είναι η έκφραση της επιθυμίας να συνδημιουργήσει, να στηρίξει, να συμβάλει στη συλλογική πρόοδο του Τάγματος.

Ο «κορμός της αγαθοεργίας», από την άλλη, αφορά το εσωτερικό βίωμα της ανιδιοτελούς προσφοράς. Είναι η έκφραση μιας βαθύτερης ευαισθησίας, η γνήσια φροντίδα προς τον πάσχοντα άνθρωπο –είτε αυτός είναι ένας αδελφός εντός του Ναού είτε ένας συνάνθρωπος εκτός αυτού. Δεν πρόκειται για φιλανθρωπία επιδερμική ή περιστασιακή, αλλά για μια σταθερή στάση ζωής, που πηγάζει από την εσωτερική καλλιέργεια.

Το πραγματικό νόημα αυτής της φράσης είναι πως ο Τεκτονισμός δεν περιορίζεται σε υψηλές αρχές και ωραία λόγια. Ζητά επιλογή, τοποθέτηση, πράξη. Ο κάθε Τέκτονας καλείται να αποφασίσει αν και πώς θα συμβάλει στο κοινό καλό –είτε μέσω της οργανωμένης συμμετοχής, είτε μέσω της σιωπηρής προσφοράς. Και οι δύο δρόμοι είναι ισότιμοι και απαραίτητοι· και οι δύο οδηγούν στην υλοποίηση των τεκτονικών αξιών μέσα στον κόσμο.

Πρόκειται, τελικά, για κάλεσμα σε μια αδελφότητα ζωντανή και αυθεντική –όχι περιορισμένη εντός των τοίχων της Στοάς, αλλά ανοικτή προς την κοινωνία και τις ανάγκες της. Εκεί, πέρα από τις καθημερινές φροντίδες της ύλης, ανοίγεται για τον Τέκτονα ένας ευρύτερος ορίζοντας σκέψης και δράσης. Ένα πεδίο όπου η ηθική πνευματικότητα ενώνεται με την κοινωνική ευθύνη, και ο λόγος μετασχηματίζεται σε πράξη